The Inquisitor © 2024 Kalypso Media Group GmbH. I, the Inquisitor, and the The Dust logo are registered or unregistered trademarks of The Dust S.A. in the U.S. and/or other countries. Published by Kalypso Media Group GmbH. Developed by The Dust S.A. All other logos, copyrights and trademarks are property of their respective owners. All rights reserved.
3D models by Bartłomiej Dębiec
—
Excerpt from the script:
INT. COUNTESS PALACE – DAY
Countess Isabella approaches Mordimer.
COUNTESS
(haughty tone)
– Hello, Master Madderdin.
Mordimer turns to Isabella and greets her with a nod.
MORDIMER
– Countess…
COUNTESS
– Let us walk in the garden.
Countess Isabella walks towards the gardens. The escort begins.
EXT. PALACE GARDENS – DAY
COUNTESS
– I’ve heard many good things about you, Master Madderdin. It is said you are the pride of the Holy Office. Educated, intelligent, and ruthless. Did I leave anything out?
PLAYER OPTIONS
1. I am an inquisitor, my lady. I do not feed on flattery.
2. It is nice to hear that you think highly of me, my lady.
COUNTESS
1. So, you’re direct as well. Let us get to the point, then. You supposedly inquired of the brothers Finkelstein about a certain dagger. Might I have a look at it?
2. I didn’t say that. (short break) You supposedly inquired of the brothers Finkelstein about a certain dagger. Might I have a look at it?
MORDIMER
– Of course.
First stop. Mordimer takes the pugio from his bag and shows it to the Countess, but does not give it to her. The Countess remains cool, still reserved and haughty. She slowly moves deeper into the garden.
Mordimer puts the pugio back in his bag and follows the Countess. The player continues the escort.
MORDIMER
– Can you tell me anything about it, my lady?
COUNTESS
– Many things. It is a pugio, a dagger used by Roman legionaries. It is at least fifteen hundred years old and belongs to me, although it never made its way into my hands.
MORDIMER
– I don’t understand.
COUNTESS
– A certain merchant imported it for me. Unfortunately, Nontle was not able to collect it. The merchant, in good faith, gave the dagger to a woman wearing the necklace of my missing servant.
MORDIMER
– My lady, are you suggesting that someone impersonated your servant to acquire the dagger?
COUNTESS
– A pugio is not worth much. I believe this person wanted to hurt me. They collected the dagger from the merchant and then threw it away, which is why you found it. Ultimately, however, the blade found its rightful owner. Give it to me, please.
MORDIMER
– Sadly, I cannot return it to you, Countess. The dagger was used to perform a bloody ritual. It constitutes evidence of a crime. I must keep it until the investigation is over.
Countess Isabella keeps her cool.
COUNTESS
– Yes, I heard about the poor girl found near the inn.
Second stop. The player can ask the Countess several questions.
1. [Ask about the murdered harlot.]
MORDIMER
– My lady, do you have any idea as to who might have killed the harlot?
COUNTESS
– Sadly, I don’t. I imagine the Cardinal tried to accuse me of this crime. I hope that you didn’t pay it any mind, master. I’ve been helping the least fortunate for years. Thus, the claim that I murdered a poor Jezebel on a whim is an insult to my dignity.
2. [Ask about the Cardinal.]
MORDIMER
– What is your opinion of the Cardinal, Countess?
COUNTESS
– His Eminence is a leech possessed by a lust for wealth. He’s poisoning the town instead of healing it. Beware of him, Inquisitor, as he can be cruel and soulless. His beliefs border on heresy. He thinks that humankind is inherently evil and hence deserves annihilation.
PLAYER OPTIONS
1. That is a serious accusation.
2. I don’t believe it.
MORDIMER
1. That is a serious accusation, Countess. Can you support it with evidence?
2. I don’t believe that a dignitary of the church could have said such things.
COUNTESS
1. Sadly, I can’t. The Cardinal said it to me many years ago in a private conversation. Do go to his office, though. I’m sure His Eminence’s private correspondence will confirm my words.
2. Go to his office. I’m sure that the Cardinal’s private correspondence will confirm my words.
MORDIMER
– Easier said than done.
COUNTESS
– Follow the example set by Our Lord, Master Madderdin. Ability is born from desire.
Countess Isabella moves forward. The player continues the escort.
MORDIMER
– My lady, I noticed that you have an interest in antiquity.
COUNTESS
– Undoubtedly, yes.
MORDIMER
– Is that a passion of yours?
COUNTESS
– More like my life’s purpose. I am a devout follower of Christ’s teachings, so I study them in every way I can.
MORDIMER
– I don’t understand. You study the mysteries of faith by collecting old sculptures and paintings? How does that work?
COUNTESS
– It’s simple, really. By surrounding myself with items that may have been in the presence of Our Lord, it is as if I am communing with Our Lord himself.
Third stop. The player can ask the Countess more questions.
3. [Ask about the merchant who imported the pugio.]
MORDIMER
– Would you be willing to tell me the name of the merchant who imported the pugio for you? I’d like to talk to him.
COUNTESS
– I am sorry, Master Madderdin, but I cannot do this. I promised him discretion.
MORDIMER
1. I understand.
2. I insist, Countess.
COUNTESS
1. (condescendingly) I’m glad to hear that.
2. (sharply) I gave him my word, Inquisitor, and I do not intend on breaking it for you.
4. [Ask about the vampire.]
MORDIMER
– My lady, have you heard anything about a vampire lurking in the town?
COUNTESS
– I know nothing about that. I’ve only heard that you’re looking for it.
If the player decides to leave the escort, Countess Isabella will stop and start calling for Mordimer.
COUNTESS
(dignified, distant, without emotions, like a queen)
1. Let us move along.
2. Don’t waste time on trifles, Master Madderdin.
3. Can we go already?
4. It is rude to leave a lady unaccompanied.
5. I am of the impression that my company is boring you.
Once the player returns to the Countess, the escort continues.
Fourth stop. Countess Isabella stops and speaks to Mordimer.
COUNTESS
– You’ll find answers to many of your questions in the Cardinal’s office, Master Madderdin. I know it’s not an easy place to infiltrate. Nevertheless, you should try. For all our sakes.
At this moment, Nontle approaches the Countess.
NONTLE
– My lady, the guests have arrived.
Countess Isabella speaks to Mordimer.
COUNTESS
– Farewell, Inquisitor. I hope we meet again.
The Countess turns and walks away. Nontle speaks to Mordimer.
NONTLE
(showing the way out of the garden; brusquely, insolently)
– And I hope we don’t. The exit is over there, Inquisitor…
Nontle turns, runs to the Countess and walks away with her.
The Inquisitor. Merry Executioner
—
Fragmenty scenariusza pochodzą z gry „The Inquisitor” opracowanej przez studio The Dust i wydanej przez Kalypso Media.
Modele 3D by Bartłomiej Dębiec
—
Fragment scenariusza:
WNĘTRZE. PAŁAC HRABINY – DZIEŃ
Hrabina podchodzi do Mordimera.
HRABINA
(wyniosły ton)
– Witaj, mistrzu Madderdin.
Mordimer obraca się w jej stronę i wita skinieniem głowy.
MORDIMER
– Hrabino…
HRABINA
– Przejdźmy się po ogrodzie.
Hrabina idzie w kierunku ogrodów. Zaczyna się eskorta.
PLENER. OGRODY WOKÓŁ PAŁACU – DZIEŃ
HRABINA
– Słyszałam o tobie wiele dobrego, mistrzu Madderdin. Podobno jesteś dumą Świetego Officjum. Wykształcony, inteligentny i bezwzględny. Coś pominęłam?
OPCJE WYBORU
1. Jestem inkwizytorem, pani. Nie karmię się pochlebstwami.
2. Miło mi słyszeć, pani, że masz o mnie dobre zdanie.
HRABINA
1. Czyli jesteś też bezpośredni. Przejdźmy więc od razu do rzeczy. Podobno wypytywałeś braci Finkelstein o pewien sztylet. Mogę na niego spojrzeć?
2. Tego nie powiedziałam. (krótka pauza) Podobno wypytywałeś braci Finkelstein o pewien sztylet. Mogę na niego spojrzeć?
MORDIMER
– Oczywiście.
Pierwszy przystanek. Mordimer wyciąga pugio z torby i pokazuje Hrabinie, ale nie daje go jej do rąk. Hrabina zachowuje zimną krew, nadal jest powściągliwa i wyniosła. Rusza powoli w głąb obrodów.
Mordimer chowa pugio do torby i idzie za Hrabiną. Gracz kontynuuje eskortę.
MORDIMER
– Możesz mi coś o nim powiedzieć, pani?
HRABINA
– Bardzo wiele. To pugio, sztylet rzymskich legionistów. Ma przynajmniej tysiąc pięćset lat i należy do mnie, choć nigdy nie trafił w moje ręce.
MORDIMER
– Nie rozumiem.
HRABINA
– Sprowadził go dla mnie pewien kupiec. Niestety Nontle nie zdążyła go odebrać. Kupiec oddał sztylet w dobrej wierze kobiecie, która miała naszyjnik mojej zaginionej służki.
MORDIMER
– Sugerujesz, pani, że ktoś podszył się pod twoją służkę, żeby go zdobyć?
HRABINA
– Pugio nie ma dużej wartości. Myślę, że ten ktoś chciał mi zrobić przykrość. Odebrał sztylet od kupca, a potem go wyrzucił. Dlatego go znalazłeś. Ostatecznie jednak ostrze trafiło do prawowitego właściciela. Oddaj mi je, proszę.
MORDIMER
– Niestety nie mogę ci go zwrócić, hrabino. Sztylet posłużył do odprawienia krwawego rytuału. Jest dowodem zbrodni. Muszę go zatrzymać do czasu zakończenia śledztwa.
Hrabina zachowuje zimną krew.
HRABINA
Tak, słyszałam o biedaczce znalezionej przy karczmie.
Drugi przystanek. Gracz może zdać Hrabinie kilka pytań.
1. [Zapytaj o zamordowaną nierządnicę.]
MORDIMER
– Domyślasz się, pani, kto mógł zabić ladacznicę?
HRABINA
– Niestety nie. Przypuszczam, że kardynał próbował oskarżyć mnie o popełnienie tej zbrodni. Mam nadzieję, mistrzu, że nie dałeś mu wiary. Od lat pomagam najbiedniejszym, więc twierdzenie, że z jakiegoś kaprysu zabiłam biedną nierządnicę, urąga mojej godności.
2. [Zapytaj o relacje z kardynałem.]
MORDIMER
– Co myślisz o kardynale, hrabino?
HRABINA
– Jego Eminencja to owładnięta żądzą bogactwa pijawka, która zatruwa miasto, zamiast je leczyć. Strzeż się go, inkwizytorze, bo potrafi być okrutny i bezduszny. Wyznaje graniczące z herezją poglądy. Uważa, że ludzkość jest przesiąknięta złem i z tego powodu zasługuje na zagładę.
OPCJE WYBORU
1. To poważne oskarżenie.
2. Nie wierzę.
MORDIMER
1. To poważne oskarżenie, hrabino. Możesz poprzeć je dowodami?
2. Nie wierzę, by dostojnik kościelny mógł coś takiego powiedzieć.
HRABINA
1. Niestety nie. Kardynał powiedział mi to wiele lat temu podczas rozmowy w cztery oczy. Zajrzyj jednak do jego kancelarii. Jestem pewna, że prywatna korespondencja Jego Eminencji potwierdzi moje słowa.
2. Zajrzyj do jego kancelarii. Jestem pewna, że prywatna korespondencja kardynała potwierdzi moje słowa.
MORDIMER
– Łatwo powiedzieć, trudno zrobić.
HRABINA
– Weź przykład z Naszego Pana, mistrzu Madderdin. Chcieć znaczy móc.
Hrabina rusza w dalszą drogę. Gracz kontynuuje eskortę.
MORDIMER
– Zauważyłem, pani, że interesujesz się starożytnością.
HRABINA
– To prawda.
MORDIMER
– To twoja pasja?
HRABINA
– Raczej cel życia. Jestem wierną wyznawczynią nauk Chrystusa, zgłębiam je więc w każdy możliwy sposób.
MORDIMER
– Nie rozumiem. Zgłębiasz tajniki wiary, kolekcjonując stare rzeźby i obrazy? W jaki sposób?
HRABINA
– To proste. Obcując z przedmiotami, z którymi Nasz Pan mógł mieć styczność, obcuję z Nim samym.
Trzeci przystanek. Gracz może zdać Hrabinie kolejne dwa pytania.
3. [Zapytaj o kupca, który sprowadził pugio.]
MORDIMER
– Czy zechciałabyś mi powiedzieć, kim jest kupiec, który sprowadził dla ciebie pugio? Chciałbym z nim porozmawiać.
HRABINA
– Przykro mi, mistrzu Madderdin, ale nie mogę tego zrobić. Obiecałam mu dyskrecję.
MORDIMER
1. Rozumiem.
2. Nalegam, hrabino.
HRABINA
1. (protekcjonalnie) Cieszy mnie to.
2. (ostrzej) Dałam mu słowo, inkwizytorze, i nie zamierzam go dla ciebie łamać.
4. [Zapytaj o wampira.]
MORDIMER
– Czy słyszałaś coś, pani, o ukrywającym się w mieście wampirze?
HRABINA
– Nie wiem nic na ten temat. Słyszałam jedynie, że go szukasz.
Jeśli w trakcie spaceru do ogrodzie gracz postanowi odejść od Hrabiny (porzuci eskortę), Hrabina się zatrzyma i zacznie nawoływać Mordimera.
HRABINA
(dostojnie, z dystansem, bez emocji, jak królowa)
1. Chodźmy dalej.
2. Nie marnuj czasu na błahostki, mistrzu Madderdin.
3. Czy możemy już iść?
4. Niegrzecznie jest zostawiać damę samą.
5. Odnoszę wrażenie, że moje towarzystwo cię nudzi.
Gdy gracz wróci do Hrabiny, eskorta jest kontynuowana.
Czwarty przystanek. Po wyczerpaniu wszystkich pytań Hrabina zatrzymuje się i zwraca do Mordimera.
HRABINA
– W kancelarii kardynała znajdziesz odpowiedzi na wiele dręczących cię pytań, mistrzu Madderdin. Wiem, że niełatwo się tam dostać, mimo to powinieneś spróbować. Dla dobra nas wszystkich.
W tym momencie do Hrabiny podchodzi Nontle.
NONTLE
– Pani, goście już przybyli.
Hrabina zwraca się do Mordimera.
HRABINA
– Żegnaj, inkwizytorze. Mam nadzieję, że jeszcze się spotkamy.
Hrabina odwraca się i odchodzi. Nontle zwraca się do Mordimera.
NONTLE
(wskazując wyjście z ogrodów; obcesowo, bezczelnie)
– Ja z kolei mam nadzieję, że już się nie spotkamy. Tam jest wyjście, inkwizytorze…
Nontle odwraca się, podbiega do oddalającej się powoli Hrabiny i razem z nią odchodzi.
The Inquisitor. Merry Executioner