The Inquisitor © 2024 Kalypso Media Group GmbH. I, the Inquisitor, and the The Dust logo are registered or unregistered trademarks of The Dust S.A. in the U.S. and/or other countries. Published by Kalypso Media Group GmbH. Developed by The Dust S.A. All other logos, copyrights and trademarks are property of their respective owners. All rights reserved.
3D models by Bartłomiej Dębiec
—
Excerpt from the script:
INT. DUNGEONS – DAY
Mordimer enters the dungeons. City Guard #1 (Bolo), if he has entered the dungeons, follows the Inquisitor like a shadow.
The Executioner’s laughter and flute playing come from everywhere. At first the sounds are distant, but suddenly they become very close, as if the Executioner were right next to Mordimer. Of course, when the player turns around, the Executioner is not there. We just want to scare the player.
EXECUTIONER
– Hahaha! Heeheehee!
FLUTE
(melody)
The player will see scent ribbons in all corridors when using the detective mode. The scent will lead the player to the torture chamber. Mordimer comments on seeing them in-game.
MORDIMER
(comment)
– Stinks of corpses…
On the way to the torture chamber, the player encounters the Executioner’s victims. Bloody bodies of prisoners lie in the cells or in the corridor. Some are still dying. One crawls half-dead, leaving a trail of blood behind him.
The Executioner’s nursery rhyme can be heard.
EXECUTIONER
(as if counting on his fingers)
– Cat’s paw scratched,
– hooks attached,
– rollers spinning,
– cradle swinging.
(a short pause, then the Executioner sums up the list with surprise)
– Tricks aplenty, no applause.
– This next one will give you pause.
– I must do better…
The player finds the Executioner in the torture chamber.
After entering the torture chamber, Mordimer stands in the shadows. City Guard #1 (Bolo), if he entered the dungeons, stops next to him.
The views in the torture chamber are the most dramatic – straight out of a good horror movie. The full range of medieval punishment is on display:
1. Gutting Shaft (Dead Guard #5 lies under the shaft with his entrails wrapped around it)
2. Aragon’s Wheel of Death (dead guard #6 is sticking out of the wheel, he is covered in blood, there are spikes inside the wheel)
3. Stump (the decapitated body of Guard #7 is kneeling next to the stump with a huge axe stuck in it, the head is under the stump)
4. Judas’ Cradle (dead guard #8 is hanging over the cradle)
5. Cat’s Paw (the skinned body of Guard #9 is hanging from the ceiling by its hands)
6. Hook (dead Guard #10 is hanging; the Executioner has stuck the hook under his ribs)
7. The executioner also took care of the remaining prisoners (one is dying in the Hanging Cage, the other is groaning in the open Iron Maiden).
The Executioner stands at the execution table. His back is turned to Mordimer, so he can’t see the inquisitor. He rhymes merrily, cutting the Merchant, still alive and lying on the table, with his cleaver. Mordimer watches him, standing in the shadows. So does City Guard #1 (Bolo), if he entered the dungeons.
The merchant has both legs cut off at the knees and one arm cut off at the elbow. His mouth is bloody because the Executioner ripped out his tongue. One of the Merchant’s arms and one leg stick out of a wicker basket standing 2-3 meters away from the Executioner. The other foot is on the ground next to the basket. As Mordimer enters the torture chamber, the Executioner cuts off the Merchant’s other hand.
MERCHANT
– Aah!
The Executioner picks up the severed hand and throws it into the basket, but misses. He then looks at the Merchant and shrugs dramatically.
EXECUTIONER
– I missed. We have a tie.
After his hand is cut off, the Merchant is on the verge of fainting. He gasps and moans.
MERCHANT
– Arghh… Aaah…
Intrigued, the Executioner leans over the Merchant. He still doesn’t see Mordimer.
EXECUTIONER
– What was that, my merchant sweet?
– I should now cut off your feet?
(looking at the Merchant’s legs)
– Well… not much left of them, I fear.
– Still, I hope you’ll persevere.
The Merchant denies it, shaking his head with difficulty. He wants to say something, but all that comes out is a wheeze.
MERCHANT
– Arghh… Aaah…
EXECUTIONER
– I don’t follow – state it plain.
– I do hate a guessing game.
(with disapproval)
– Giving up? Had enough?
– And here I thought that you were tough.
MERCHANT
– Arghh… Aaah…
The Executioner straightens up.
EXECUTIONER
(nervous, reproachful)
– Drat!
– Should have left you with your tongue.
– ‘Cause without it, all your patter
– sounds to me like foreign chatter.
MERCHANT
– Arghh… Aaah…
EXECUTIONER
(suddenly enlightened)
– Oh, I see! I’m such a dope.
– Now you must be feeling stiff.
– We’ll be done here in a jiff.
The Executioner takes a swing and cuts off the Merchant’s head with one blow. He then puts down the cleaver, holds the head in his hands, and assumes the position of a basketball player taking a shot from the free-throw line.
EXECUTIONER
– On this throw, my victory hangs…
The Executioner throws the head into a wicker basket. It would be nice if the head „danced” on the edge of the basket and only fell in after a while. The Executioner jumps for joy.
EXECUTIONER
(happily)
– Victory is mine! But what now?
The Executioner looks at his remaining victims – the six City Guards.
EXECUTIONER
(disappointed)
– Quiet is my purgatory.
– None are here to praise my glory.
– But act I must, I shan’t be idle.
– Merchant guts will be my bridle!
The Executioner leans over the Merchant’s body and begins to disembowel him, cheerfully whistling the tune from the Smurfs cartoon. After a while, he begins to sing a little travesty of the song. He cuts the skin on the stomach, takes out the intestines, etc. He stands with his back to Mordimer, so he cannot see the inquisitor or City Guard #1 (Bolo) if he entered the dungeons.
EXECUTIONER
(whistling)
EXECUTIONER
(song travesty)
– La-la-la-la-la-la,
– Sing a happy song.
– La-la-la-la-la-la,
– Slicing all day long.
– La-la-la-la-la-la,
– Slice along with me!
– La-la-la-la-la-la,
– Innards you will see!
Option 1 (Mordimer entered the dungeons alone):
Mordimer standa in the shadows and watches the Executioner. His comment appears.
MORDIMER
(comment)
– That mask must come off. But how to do it? Sneak up on him, or lay our cards on the table?
PLAYER OPTIONS
1. [Approach the Executioner.]
2. Master Roland!
3. (no decision within the allotted time)
Option 1.1 (Approach the Executioner):
The player walks toward the Executioner, but halfway there, the Executioner senses Mordimer’s presence. He stops gutting the Merchant’s corpse and straightens up as if he’s heard something, but he doesn’t turn to face Mordimer yet. He just sniffs twice, as if he smells something.
EXECUTIONER
– An inquisitor is what I smell…
– Time to send him off to hell.
The Executioner puts the cleaver on the table, grabs two gutting sickles, and turns to Mordimer.
EXECUTIONER
– Come then, Mordimer, my boy.
– You’ll become my newest toy.
The fight begins.
Option 1.2 (Play open cards with the Executioner):
Mordimer steps out of the shadows. He calls to the Executioner, slowly approaching him.
MORDIMER
– Master Roland!
The Executioner immediately turns to Mordimer. Pleased to see him, he greets the inquisitor with open arms.
EXECUTIONER
– Mordimer! Look at my creations!
(proudly shows the results of his work)
– All my skill went into them,
– so much so, they’re each a gem.
– Look and marvel, then, pray tell…
– Would Christie’s fall under their spell?
Mordimer slowly approaches the Executioner.
MORDIMER
– I’m not here to admire the results of your work…
EXECUTIONER
(a bit colder, bleak)
– What brings you to me, then?
PLAYER OPTIONS
1. Your mask, hangman.
2. Curiosity.
Option 1.2.1 (Your mask, hangman.):
MORDIMER
– Your mask, hangman. Take it off and hand it over freely, or I will take it by force.
EXECUTIONER
(seriously)
– Inquisitor, pure strength alone
– is not enough to seize my throne.
– The Executioner grabs two gutting sickles.
EXECUTIONER
(merrily)
– But as they say:
– Good hosts suffer most.
– If you are to be my guest
– I shall give you all the best.
– I’ll caress you with my sickles.
(presenting both sickles; with a wink)
– Grow your smile with their fun tickles.
The fight begins.
Option 1.2.2 (Curiosity):
MORDIMER
– Curiosity. I wonder – why did you kill the merchant?
The Executioner pulls a flute from his belt and begins to play it cheerfully as he tells the story. He jumps grotesquely from foot to foot.
EXECUTIONER
(plays the flute)
– A wizened hag to me appeared,
– then did whisper in my ear,
– Merchant’s quite a prick, my dear.
(plays the flute)
– Burning folks for profit’s sake,
– still alive while on the stake.
(plays the flute)
– So I strapped him to my table,
– and as long as I was able,
– played his body like a game.
– Which I won, to his great shame.
(plays the flute)
MORDIMER
– There was no old hag, Master Roland. You only heard the voice of the witch who cast a curse on the mask. Take it off and hand it over freely, or I will take it by force.
The Executioner stops playing the flute.
EXECUTIONER
(seriously)
– Inquisitor, pure strength alone
– is not enough to seize my throne.
The Executioner grabs two gutting sickles.
EXECUTIONER
(merrily)
– But as they say:
– Good hosts suffer most.
– If you are to be my guest
– I shall give you all the best.
– I’ll caress you with my sickles.
(presenting both sickles; with a wink)
– Grow your smile with their fun tickles.
The fight begins.
Option 1.3 (no decision within the allotted time):
After the allotted time has passed, the choices will disappear. The Executioner senses Mordimer’s presence. He stops gutting the Merchant’s body, straightens as if he’s heard something, but doesn’t turn to face Mordimer. He just sniffs twice, as if he smells something.
EXECUTIONER
– An inquisitor is what I smell…
– Time to send him off to hell.
The Executioner puts the cleaver on the table, grabs two gutting sickles, and turns to Mordimer.
EXECUTIONER
– Come then, Mordimer, my boy.
– You’ll become my newest toy.
The fight begins.
Option 2 (Mordimer entered the dungeon with City Guard #1):
The City Guard #1 and Mordimer watch the Executioner from the shadows.
CITY GUARD #1 (BOLO)
(in a whisper)
– What now?
MORDIMER
(in a whisper)
– We must get that cursed mask off his face.
CITY GUARD #1 (BOLO)
(in a whisper)
– And how do we do that?
MORDIMER / PLAYER OPTIONS
1. I’ll distract him while you sneak up from behind and knock him out.
2. Sneak up on him and knock him out. I gave you the amulet.
CITY GUARD #1 (BOLO)
(in a whisper)
– Is it not better to kill him and be done with it?
MORDIMER
– Do as you like.
Option 2.1:
Mordimer steps out of the shadows. He calls out to the Executioner, slowly approaching him. City Guard #1 creeps in the shadows to the far end of the chamber, approaching the Executioner from behind.
MORDIMER
– Master Roland!
The Executioner immediately turns to Mordimer. Pleased to see him, he greets the inquisitor with open arms. He doesn’t notice the City Guard #1.
EXECUTIONER
– Mordimer! Look at my creations!
(proudly shows the results of his work)
– All my skill went into them,
– so much so, they’re each a gem.
– Look and marvel, then, pray tell…
– Would Christie’s fall under their spell?
Mordimer slowly approaches the Executioner.
MORDIMER
– I’m not here to admire the results of your work…
EXECUTIONER
(a bit colder, bleak)
– What brings you to me, then?
PLAYER OPTIONS:
1. Your mask, hangman.
2. Curiosity.
Option 1.2.1 (Your mask, hangman.):
MORDIMER
– Your mask, hangman. Take it off and hand it over freely, or I will take it by force.
City Guard #1 stops just behind the Executioner and swings his sword to strike, but at that moment the Executioner quickly turns and cuts off the Guard’s head with a sickle in his hand. The Guard’s body falls to the ground. The mandrake amulet falls from his neck and breaks. The severed head rolls to Mordimer’s feet.
MORDIMER
– By the Lord’s sword.
The Executioner turns and looks at Mordimer again.
EXECUTIONER
(slightly mocking voice)
– So, Inquisitor, you brute,
– you chose to trust the mandrake root?
– It screams aloud of all its pains
– and surely does not suffer chains.
– For it will only serve the man
– who plucks it out to serve God’s plan.
The Executioner reaches for the second sickle.
EXECUTIONER
(seriously; threatening voice)
– You took up your foe’s own arms,
– though it brought you naught but harm.
– Strength will also serve you little.
– As indeed, I’m not so brittle.
The fight begins.
Option 1.2.2 (Curiosity):
MORDIMER
– Curiosity. I wonder – why did you kill the merchant?
The Executioner pulls a flute from his belt and begins to play it cheerfully as he tells the story. He jumps grotesquely from foot to foot. He doesn’t see City Guard #1.
EXECUTIONER
(plays the flute)
– A wizened hag to me appeared,
– then did whisper in my ear,
– Merchant’s quite a prick, my dear.
(plays the flute)
– Burning folks for profit’s sake,
– still alive while on the stake.
(plays the flute)
– So I strapped him to my table,
– and as long as I was able,
– played his body like a game.
– Which I won, to his great shame.
(plays the flute)
MORDIMER
– There was no old hag, Master Roland. You only heard the voice of the witch who cast a curse on the mask. Take it off and hand it over freely, or I will take it by force.
The Executioner stops playing the flute. City Guard #1 stops just behind the Executioner and swings to strike with his sword, but at the same moment the Executioner quickly reaches for his sickle, turns, and decapitates the Guard. The body of the Guard falls to the ground. The mandrake amulet falls from his neck and breaks. The severed head rolls to Mordimer’s feet.
MORDIMER
– By the Lord’s sword.
The Executioner turns and looks back at Mordimer, tucking the flute into his belt.
EXECUTIONER
(slightly mocking voice)
– So, Inquisitor, you brute,
– you chose to trust the mandrake root?
– It screams aloud of all its pains
– and surely does not suffer chains.
– For it will only serve the man
– who plucks it out to serve God’s plan.
The Executioner reaches for the second sickle.
EXECUTIONER
(seriously; threatening voice)
– You took up your foe’s own arms,
– though it brought you naught but harm.
– Strength will also serve you little.
– As indeed, I’m not so brittle.
The fight begins.
Option 2.2 (Sneak up on him and knock him out. I gave you the amulet.):
City Guard #1 comes out of the shadows and sneaks up behind the Executioner, who is still disemboweling the Merchant. On the way, he reaches for the sword at his belt. Mordimer watches, standing in the shadows the whole time.
City Guard #1 stops just behind the Executioner and swings his sword to strike, but at that moment the Executioner quickly turns and cuts off the Guard’s head with the sickle in his hand. The Guardian’s body falls to the ground. The mandrake amulet falls from his neck and breaks. The severed head rolls to Mordimer’s feet.
MORDIMER
(comment)
– By the Lord’s sword.
The Executioner looks at the decapitated body of City Guard #1.
EXECUTIONER
(slightly mocking voice)
– The fool obtained a mandrake root.
– He knew not its screams or pains
– nor that it does not like chains.
– For it will only serve the man
– who plucks it out to serve God’s plan.
The Executioner looks around.
EXECUTIONER
– He didn’t find it on his own.
– He was given it to use,
– in service of a clever ruse.
The Executioner sniffs twice, as if he smells something, and turns to face Mordimer.
EXECUTIONER
– Now I know the one behind this.
– An inquisitor is what I smell…
– Time to send him off to hell.
The Executioner reaches for the second sickle.
EXECUTIONER
– Come then, Mordimer, my boy.
– You’ll become my newest toy.
The fight begins.
The Executioner uses two sickles. Fighting him is a tutorial for fighting the Countess in the finale. What will surprise the player is its agility and strength. This is a new type of enemy – strong and fast. The Executioner moves in a circle – dances, makes stars, laughs, makes sudden cuts. He parodies the way capoeira players move.
EXECUTIONER
– Hahaha! Heeheehee!
During the fight, Mordimer attempts to pull the mask from the Executioner’s face, but fails. The Executioner throws Mordimer off him and continues the fight. He laughs and says:
EXECUTIONER
– Ha-ha-ha-ha-ha!
– Only death can tear away
– this wicked mask that holds its sway
– over body, over mind.
– It truly has me in a bind!
Shersken does not work on the Executioner. If the player chooses to use it during combat, the Executioner will stick his head into the cloud of Shersken powder and say cheerfully:
EXECUTIONER
– This powder is a marvel!
– Let me give it a good snort,
– then your fate I’ll swiftly sort.
The Executioner takes a deep inhalation of Shersken, which acts like an amphetamine, stimulating him. As a result, the Executioner delivers a swift blow to Mordimer that the player cannot dodge. Each use of Shersken has the same effect.
When the Executioner begins to lose, he says:
EXECUTIONER
(seriously)
– Mordimer, ‘tis no jest!
– I will put you to the test.
After this declaration, the fight should increase in intensity.
Upon victory, the player can interact with two items: 1. the Executioner’s mask (mandatory) and 2. the Executioner’s flute (optional). At the moment of death, the mask falls from the executioner’s face, and the flute falls from his belt and lies next to his body.
The Inquisitor. Descent from the cross
—
Fragmenty scenariusza pochodzą z gry „The Inquisitor” opracowanej przez studio The Dust i wydanej przez Kalypso Media.
Modele 3D by Bartłomiej Dębiec
—
Fragment scenariusza:
WNĘTRZE. LOCHY – DZIEŃ
Mordimer wchodzi do lochów. Strażnik Miejski nr 1 (Bolo), jeśli wszedł do lochów, podąża za inkwizytorem jak cień.
Zewsząd dochodzi śmiech Kata i gra na flecie. Najpierw odgłosy są odległe, ale nagle stają się bardzo bliskie, jakby Kat był tuż obok gracza i szeptał mu do ucha. Oczywiście, gdy gracz się obróci, Kata nie będzie w pobliżu. Chcemy go tylko nastraszyć.
KAT
– Hahahahaha! Hihihihihihi!
FLET
(melodia)
Jeśli gracz skorzysta z detective mode, zobaczy we wszystkich korytarzach wstęgi zapachowe. Zapach poprowadzi go do sali tortur. Mordimer komentuje ich widok in game.
MORDIMER
(komentarz)
– Cuchnie trupem…
W drodze do sali tortur gracz natyka się na ofiary Kata. Zakrwawione ciała więźniów leżą w celach lub w korytarzu. Kilku jeszcze dogorywa. Jeden czołga się półżywy, zostawiając za sobą krwawy ślad. Ciągną się za nim jelita, które wyleciały mu z rozciętego brzucha.
Słychać rymowankę Kata.
KAT
(jakby wyliczał na palcach)
– Kocią łapką już drapałem,
– Nad kołyską rozhuśtałem,
– Pod żeberka hak wsadziłem,
– I na wałek nakręciłem.
(króciutka pauza, po niej Kat podsumowuje wyliczankę ze zdziwieniem)
– Figli masa, a braw wcale.
– Wszyscy bledną po kawale.
– Muszę zrobić coś lepszego…
Gracz znajduje Kata w sali tortur.
Po wejściu do sali tortur Mordimer staje w cieniu. Strażnik Miejski nr 1 (Bolo), jeśli wszedł do lochów, zatrzymuje się obok niego.
Widoki w sali tortur są najbardziej drastyczne – rodem z dobrego horroru. Mamy tu pełną gamę średniowiecznych kar cielesnych:
1. Wał do patroszenia (martwy Strażnik nr 5 leży pod wałem, na który nawinięte są jego wnętrzności)
2. Aragońskie koło śmierci (martwy Strażnik nr 6 wystaje z koła, jest cały zakrwawiony, widać kolce we wnętrzu koła)
3. Pieniek (pozbawione głowy ciało Strażnika nr 7 klęczy przy pieńku, w który wbity jest potężny topór, głowa leży pod pieńkiem)
4. Kołyska Judasza (martwy Strażnik nr 8 wisi nad kołyską)
5. Kocia łapka (odarte ze skóry ciało Strażnika nr 9 wisi przyczepione za ręce do sufitu)
6. Hak (martwy Strażnik nr 10 wisi na haku; Kat wbił mu hak pod żebra)
7. Kat zajął się także pozostałymi więźniami (jeden dogorywa w Wiszącej Klatce, drugi stęka w otwartej Żelaznej Dziewicy)
Kat stoi przy stole do kaźni. Jest obrócony plecami do Mordimera, więc go nie widzi. Oczywiście rymuje wesoło, tnąc tasakiem leżącego na stole i żyjącego jeszcze Kupca. Mordimer wciąż go obserwuje, stojąc w cieniu. Strażnik Miejski nr 1 (Bolo) także, o ile wszedł do lochów.
Kupiec ma odcięte obie nogi na wysokości kolan i jedną rękę na wysokości łokcia. Usta ma zakrwawione, bo Kat wyrwał mu język. Jedna ręka i jedna noga Kupca wystają z kosza wiklinowego stojącego 2-3 metry od Kata. Druga noga leży na ziemi obok kosza. Gdy Mordimer wchodzi do sali tortur, Kat odcina Kupcowi drugą rękę.
KUPIEC
– Aaaaaa!
Kat podnosi odciętą rękę i rzuca ją do kosza, ale nie trafia. Potem spogląda na Kupca, wzruszając teatralnie rękoma.
KAT
– Nie trafiłem. Mamy remis.
Po odcięciu ręki Kupiec jest na granicy omdlenia. Charczy i jęczy.
KUPIEC
– Araaggg… Aaaa…
Zaintrygowany Kat nachyla się nad Kupcem. Cały czas nie widzi Mordimera.
KAT
– Co mówiłeś, kupcze drogi?
– Mam ci teraz odciąć nogi?
(zerkając na nogi Kupca)
– Cóż… niewiele z nich zostało.
– Może będzie mniej bolało.
Kupiec zaprzecza, kręcąc uniesioną z trudem głową. Chce coś powiedzieć, ale z jego ust wydobywa się jedynie charkot.
KUPIEC
– Araaggg… Aaaa…
KAT
– Nie pojmuję. Powtórz, proszę.
– Bo domyślać się nie znoszę.
(z dezaprobatą)
– Grę chcesz poddać walkowerem?
– Nie wiedziałem, żeś jest zerem.
KUPIEC
– Araaggg… Aaaa…
– Kat się prostuje.
KAT
(podenerwowany, z wyrzutem)
– Ech, do kata!
– Mogłem język ci zostawić.
– Bo bez niego twoje słowa
– Brzmią jak jakaś obca mowa.
KUPIEC
– Araaggg… Aaaa…
KAT
(jak ktoś, kogo nagle olśniło)
– Ach, rozumiem! Gapa ze mnie.
– Pewnie czujesz już drętwotę.
– Pora skończyć więc robotę.
Kat bierze zamach i jednym cięciem odcina głowę Kupca. Potem odkłada tasak, bierze głowę do rąk i przyjmuje pozycję koszykarza wykonującego rzut z linii rzutów wolnych.
KAT
– Rzut na wagę jest wygranej…
Kat rzuca głową do kosza wiklinowego. Byłoby fajnie, gdyby głowa „zatańczyła” na krawędzi kosza i dopiero po chwili wpadła do środka. Kat podskakuje z radości.
KAT
(radośnie)
– Zwyciężyłem! Lecz co teraz?
Kat spogląda na swoje pozostałe ofiary – sześciu Strażników.
KAT
(zawiedziony)
– Cisza, spokój, nudą wieje.
– Nikt z zachwytu już nie pieje.
– Lecz coś zrobić przecież trzeba.
– Wyciągnę kupcowi trzewia!
Kat pochyla się nad ciałem Kupca i zaczyna je wybebeszać, wesoło pogwizdując motyw przewodni z bajki „The Smurfs”. Po chwili zaczyna śpiewać małą trawestację utworu. Rozcina skórę na brzuchu, wyjmuje jelita, itd. Stoi cały czas tyłem do Mordimera, więc nie widzi inkwizytora ani Strażnika Miejskiego nr 1 (Bolo), jeśli ten wszedł do lochów.
KAT
– Fiu! Fiu! Fiuuu! Fiu! Fiuuu!
KAT
– La-la-la-la-la-la,
– Moja piosnka brzmi,
– La-la-la-la-la-la,
– Kat o flakach śni.
– La-la-la-la-la-la,
– Chodźcie do mnie wraz,
– La-la-la-la-la-la,
– Ja mam dla was czas.
Wariant nr 1 (gdy Mordimer wszedł sam do lochów):
Mordimer obserwuje Kata, stojąc w cieniu. Pojawia się jego komentarz.
MORDIMER
(komentarz)
– Trzeba mu ściągnąć z twarzy tę przeklętą maskę. Ale jak to zrobić? Zakraść się, czy zagrać w otwarte karty?
OPCJE WYBORU
1. [Podejdź do kata.]
2. Mistrzu Rolandzie!
3. (brak decyzji w wyznaczonym czasie)
Wariant nr 1.1 (Podejdź do kata):
Gracz zaczyna iść w kierunku Kata, ale w połowie drogi Kat wyczuwa jego obecność. Przestaje wybebeszać truchło Kupca i prostuje się, jakby coś usłyszał, ale jeszcze nie odwraca w stronę Mordimera. Pociąga jedynie dwa razy nosem, jakby coś zwęszył.
KAT
– Czuję smród inkwizytora…
– Chyba przyszła w końcu pora,
– By z nim oko w oko stanąć.
Kat odkłada tasak na stół, chwyta dwa sierpy do patroszenia i obraca się w stronę Mordimera.
KAT
– Podejdź zatem, Mordimerze.
– Niech się z tobą w końcu zmierzę.
Zaczyna się walka.
Wariant nr 1.2 (Zagraj z katem w otwarte karty):
Mordimer wychodzi z cienia. Woła Kata, powoli się do niego zbliżając.
MORDIMER
– Mistrzu Rolandzie!
Kat odwraca się natychmiast w stronę Mordimera. Zadowolony z jego widoku, wita inkwizytora z otwartymi ramionami.
KAT
– Mordimerze! Spójrz na dzieła!
(dumny pokazuje efekty swojej pracy)
– Kunszt włożyłem w nie swój cały,
– By dech w piersi zapierały.
– Patrz, podziwiaj, powiedz potem…
– Wezmą w Christie’s je pod młotek?
Mordimer zbliża się powoli do Kata.
MORDIMER
– Nie przyszedłem podziwiać efektów twojej pracy…
KAT
(nieco chłodniej, niepocieszony)
– Cóż więc do mnie cię sprowadza?
OPCJE WYBORU:
1. Twoja maska, kacie.
2. Ciekawość.
Wariant nr 1.2.1 (Twoja maska kacie):
MORDIMER
– Twoja maska, kacie. Zdejmij ją i oddaj po dobroci, albo odbiorę ci ją siłą.
KAT
(poważnie)
– Siła twa, inkwizytorze
– Na nic zda się ze mną w sporze.
Kat chwyta dwa sierpy do patroszenia.
KAT
(wesoło)
– Lecz jak mówią:
– Gość w dom, Bóg w dom.
– Jeśli zatem chcesz spróbować
– To nie będę ci żałować
– Pieszczot, które sierpy dają.
(prezentując oba sierpy; z przekąsem)
– One uśmiech poszerzają.
Zaczyna się walka.
Wariant nr 1.2.2 (Ciekawość):
MORDIMER
– Ciekawość. Zastanawiam się, dlaczego zabiłeś kupca?
Kat wyciąga zza paska flet i przygrywając radośnie zaczyna opowiadać. Przeskakuje przy tym groteskowo z nogi na nogę.
KAT
(gra na flecie)
– Stara baba do mnie przyszła
– I na ucho powiedziała,
– Że był z kupca kawał wała.
(gra na flecie)
– Palił żywcem z chęci zysku,
– Lecz nikt nie dał mu po pysku.
(gra na flecie)
– Wziąłem go więc na mój stolik
– I w przyjaznej atmosferze
– W grę zagrałem jego ciałem.
– I tak wyszło, że wygrałem.
(gra na flecie)
MORDIMER
– Nie było żadnej starej baby, mistrzu Rolandzie. Słyszałeś jedynie głos wiedźmy, która rzuciła klątwę na maskę. Zdejmij ją i oddaj po dobroci, albo odbiorę ci ją siłą.
Kat przerywa grę na flecie.
KAT
(poważnie)
– Siła twa, inkwizytorze
– Na nic zda się ze mną w sporze.
– Kat wkłada flet za pasek i wyciąga dwa sierpy do patroszenia.
KAT
(wesoło)
– Lecz jak mówią:
– Gość w dom, Bóg w dom.
– Jeśli zatem chcesz spróbować
– To nie będę ci żałować
– Pieszczot, które sierpy dają.
(prezentując oba sierpy; z przekąsem)
– One uśmiech poszerzają.
Zaczyna się walka.
Wariant nr 1.3 (brak decyzji w wyznaczonym czasie):
Po upływie wyznaczonego czasu opcje wyboru znikają. Kat wyczuwa obecność Mordimera. Przestaje wybebeszać truchło Kupca, prostuje się, jakby coś usłyszał, ale jeszcze nie odwraca w stronę Mordimera. Pociąga jedynie dwa razy nosem, jakby coś zwęszył.
KAT
– Czuję smród inkwizytora…
– Chyba przyszła w końcu pora,
– By z nim oko w oko stanąć.
Kat odkłada tasak na stół, chwyta dwa sierpy do patroszenia i obraca się stronę Mordimera.
KAT
– Podejdź zatem, Mordimerze.
– Niech się z tobą w końcu zmierzę.
Zaczyna się walka.
Wariant nr 2 (gdy Mordimer wszedł do lochów ze Strażnikiem Miejskim nr 1):
Strażnik i Mordimer obserwują Kata, stojąc w cieniu.
STRAŻNIK MIEJSKI NR 1 (BOLO)
(szeptem)
– Co teraz?
MORDIMER
(szeptem)
– Trzeba mu ściągnąć z twarzy tę przeklętą maskę.
STRAŻNIK MIEJSKI NR 1 (BOLO)
(szeptem)
– Niby jak?
OPCJE WYBORU
1. Ja go zagadam, a ty zajdziesz od tyłu i ogłuszysz.
2. Masz amulet. Zakradniesz się do niego i ogłuszysz.
MORDIMER
– 1. Ja go zagadam, a ty zajdziesz od tyłu i ogłuszysz.
– 2. Masz amulet. Zakradniesz się do niego i ogłuszysz.
STRAŻNIK MIEJSKI NR 1 (BOLO)
(szeptem)
– Nie lepiej od razu zabić?
MORDIMER
– Zrobisz, jak zechcesz.
Wariant nr 2.1 (Ja go zagadam, a ty zajdziesz od tyłu i ogłuszysz):
Mordimer wychodzi z cienia. Woła Kata, powoli się do niego zbliżając. Strażnik Miejski nr 1 przemyka w cieniu na drugi koniec sali, by zajść Kata od tyłu.
MORDIMER
– Mistrzu Rolandzie!
Kat odwraca się natychmiast w stronę Mordimera. Zadowolony z jego widoku, wita inkwizytora z otwartymi ramionami. Nie zauważa Rozhisteryzowanego Strażnika.
KAT
– Mordimerze! Spójrz na dzieła!
(dumny pokazuje efekty swojej pracy)
– Kunszt włożyłem w nie swój cały,
– By dech w piersi zapierały.
– Patrz, podziwiaj, powiedz potem…
– Wezmą w Christie’s je pod młotek?
Gracz cały czas zbliża się powoli do Kata. Strażnik Miejski nr 1 też podchodzi do niego powoli, trzymając w ręku miecz.
MORDIMER
– Nie przyszedłem podziwiać efektów twojej pracy…
KAT
(nieco chłodniej, niepocieszony)
– Cóż więc do mnie cię sprowadza?
OPCJE WYBORU:
1. Twoja maska, kacie.
2. Ciekawość.
Wariant nr 1.2.1 (Twoja maska kacie):
MORDIMER
– Twoja maska, kacie. Zdejmij ją i oddaj po dobroci, albo odbiorę ci ją siłą.
Strażnik Miejski nr 1 zatrzymuje się tuż za plecami Kata i bierze zamach, żeby zadać cios mieczem, ale w tym właśnie momencie Kat błyskawicznie się obraca i trzymanym w dłoni sierpem odcina Strażnikowi głowę. Ciało Strażnika osuwa się na ziemię. Amulet z mandragory spada z jego szyi na ziemię i pęka. Odcięta głowa toczy się do stóp Mordimera.
MORDIMER
– Na miecz Pana.
Kat obraca się i patrzy ponownie na Mordimera.
KAT
(z pobłażaniem; lekko drwiącym głosem)
– Drogi mój inkwizytorze,
– Zaufałeś mandragorze?
– Wszak ten korzeń głośno krzyczy
– I nie lubi być na smyczy.
– Służy bowiem tylko temu,
– Kto go wyrwał po bożemu.
Kat sięga po drugi sierp.
KAT
(poważnie; z groźbą w głosie)
– Bronią wroga walczyć chciałeś,
– Lecz się na tym przejechałeś.
– Siłą także nic nie wskórasz.
– Zaraz zresztą się przekonasz,
– Że pokonać mnie nie zdołasz.
Zaczyna się walka.
Wariant nr 1.2.2 (Ciekawość):
MORDIMER
– Ciekawość. Zastanawiam się, dlaczego zabiłeś kupca?
Kat wyciąga zza paska flet i przygrywając radośnie zaczyna opowiadać. Przeskakuje przy tym groteskowo z nogi na nogę.
KAT
(gra na flecie)
– Stara baba do mnie przyszła
– I na ucho powiedziała,
– Że był z kupca kawał chuja.
(gra na flecie)
– Palił żywcem z chęci zysku,
– Lecz nikt nie dał mu po pysku.
(gra na flecie)
– Wziąłem go więc na mój stolik
– I w przyjaznej atmosferze
– W grę zagrałem jego ciałem.
– I tak wyszło, że wygrałem.
(gra na flecie)
MORDIMER
– Nie było żadnej starej baby, mistrzu Rolandzie. Słyszałeś jedynie głos wiedźmy, która rzuciła klątwę na maskę. Zdejmij ją i oddaj po dobroci, albo odbiorę ci ją siłą.
Kat przerywa grę na flecie. Strażnik Miejski nr 1 zatrzymuje się tuż za plecami Kata i bierze zamach, żeby zadać cios mieczem, ale w tym samym momencie Kat błyskawicznie sięga po sierp, obraca się i odcina Strażnikowi głowę. Ciało Strażnika osuwa się na ziemię. Amulet z mandragory spada z jego szyi na ziemię i pęka. Odcięta głowa toczy się do stóp Mordimera.
MORDIMER
– Na miecz Pana.
Kat obraca się i patrzy ponownie na Mordimera, chowając flet za pasek.
KAT
(z pobłażaniem; lekko drwiącym głosem)
– Drogi mój inkwizytorze,
– Zaufałeś mandragorze?
– Wszak ten korzeń głośno krzyczy
– I nie lubi być na smyczy.
– Służy bowiem tylko temu,
– Kto go wyrwał po bożemu.
Kat sięga po drugi sierp.
KAT
(poważnie; z groźbą w głosie)
– Bronią wroga walczyć chciałeś,
– Lecz się na tym przejechałeś.
– Siłą także nic nie wskórasz.
– Zaraz zresztą się przekonasz,
– Że pokonać mnie nie zdołasz.
Zaczyna się walka.
Wariant nr 2.2 (Masz amulet. Zakradniesz się do niego i ogłuszysz.):
Strażnik Miejski nr 1 wychodzi z cienia i skradając się, podchodzi od tyłu do Kata, który cały czas wybebesza Kupca. Po drodze sięga po miecz, który ma przy pasie. Mordimer obserwuje wszystko, stojąc cały czas w cieniu.
Strażnik Miejski nr 1 zatrzymuje się tuż za plecami Kata i bierze zamach, żeby zadać cios mieczem, ale w tym właśnie momencie Kat błyskawicznie się obraca i trzymanym w dłoni sierpem odcina Strażnikowi głowę. Ciało Strażnika osuwa się na ziemię. Amulet z mandragory spada z jego szyi na ziemię i pęka. Odcięta głowa toczy się aż do stóp Mordimera.
MORDIMER
(komentarz)
– Na miecz Pana.
Kat patrzy na pozbawione głowy ciało Strażnika Miejskiego nr 1.
KAT
(z pobłażaniem; lekko drwiącym głosem)
– Głupiec nosił mandragorę.
– Lecz nie wiedział, że ta krzyczy
– I nie lubi być na smyczy.
– Służy bowiem tylko temu,
– Kto ją wyrwał po bożemu.
Kat rozgląda się wokół.
KAT
– Sam na pewno jej nie zdobył.
– Ktoś mu korzeń podarował
– I na pewno obserwował,
– Czy się fortel ów powiedzie.
Kat pociąga dwa razy nosem, jakby coś zwęszył, i obraca się twarzą w stronę Mordimera.
KAT
– Już wiem, kto za wszystkim stoi.
– Czuć tu smród inkwizytora…
– Chyba przyszła w końcu pora,
– By z nim oko w oko stanąć.
Kat sięga po drugi sierp.
KAT
– Podejdź zatem, Mordimerze.
– Niech się z tobą w końcu zmierzę.
Zaczyna się walka.
Kat posługuje się dwoma sierpem do wypruwania flaków. Walka z nim to tutorial do walki z Hrabiną w finale. Zaskakująca dla gracza ma być jego ruchliwość i siła. To nowy typ przeciwnika – mocny i szybki. Kat porusza się po okręgu – tańczy, robi gwiazdy, śmieje się, przybliża i oddala, zadaje nagłe cięcia. Można sparodiować sposób poruszania się zawodników uprawiających capoeirę.
KAT
– Hahahaha! Hihihihi!
W trakcie walki dochodzi do zwarcia. Mordimer próbuje zdjąć maskę z twarzy Kata, ale mu się nie udaje. Kat odrzuca od siebie Mordimera i kontynuuje walkę. Śmieje się, mówiąc:
KAT
– Hahahahaha!
– Tylko za sprawą kostuchy
– Zdołasz rozerwać łańcuchy,
– Które z maską mnie związały.
– Ot i rebus cały!
Shersken nie działa na Kata. Jeśli gracz postanowi go użyć podczas walki, Kat wsadzi głowę w chmurę proszku, mówiąc wesoło:
KAT
– Jakże cudny jest ten proszek!
– Pozwól, że go wciągnę nosem,
– Potem zajmę się twym losem.
Kat zaciąga się głęboko sherskenem, który działa na niego jak amfetamina, czyli pobudza. W efekcie Kat zadaje Mordimerowi szybki cios, przed którym gracz nie może się uchylić. Każde kolejne użycie sherskenu będzie miało ten sam efekt.
Gdy Kat zaczyna przegrywać, rzuca tekst:
KAT
(poważnie)
– Koniec żartów, Mordimerze!
– Teraz zamieniam się w zwierzę.
Po tej wypowiedzi walka przybiera na intensywności.
Po zwycięstwie gracz ma możliwe interakcje z dwoma przedmiotami: 1. maską Kata (obligatoryjnie) i 2. fletem Kata (fakultatywnie). Maska spada z twarzy Kata w chwili jego śmierci, flet wypada zza paska i leżeć obok ciała.
The Inquisitor. Descent from the cross